Toen ik werd gevraagd een verslagje te schrijven over de onderwatercompetitie betrapte ik mijzelf er op dat de deuntjes van “de vogeltjesdans”, de “polonaise hollandaise” en “lief klein konijntje” in mijn hoofd aan het nazingen waren….  Hmmmm, dat geeft te denken.

Laat ik bij het begin beginnen.  Daar was ie dan: op 5 december 2021 verscheen de oproep per mail om in te schrijven voor de OCW 2022! We waren wel toe aan wat ouderwets vermaak na al die corona-perikelen die vele Gejo-activiteiten in de kiem smoorden, al voordat ze goed en wel  bedacht waren. En hoewel toch nog een keer uit te moeten worden gesteld – door verlengde coronamaatregelen en onderbroken door een ongekende storm – heeft de competitie dan toch voortgang gevonden.

Bekend format: ouderwets de strijd aangaan en zo creatief mogelijk proberen vals te spelen. Dat vraagt behendigheid en handigheid op velerlei vlak 😊. En – alle lof voor Peter F. – de nieuwe Gouden Snorkel is een hele fraaie om voor te strijden dit jaar. En de eeuwige roem uiteraard.

Een drietal teams vol fanatiekelingen en doorgewinterde OWC’ers is met elkaar de strijd aangegaan. Startend met een gezonde spanning, omdat de organisatie / jury altijd wel weer nieuwe uitdagingen en ook elke keer weer een hele creatieve opdracht verzint. En uiteraard, zo ook dit keer….

De eerste avond startte  elk team met de uitvoering van een kunstzwemoefening, met de bijzondere namen “zwaardvis”, “waterdruppel” en  “barracuda”. En daarmee waren tevens de namen van elk team geboren. Nadat ik mij na uitvoering van de oefening namens ons team “Zwaardvis” weer had hervonden – na allerlei spierverrekkingen, dreigende dubbele hernia’s, penibele ademnood en oren en neus vol water weer te boven zijn gekomen –  maakten we ons op voor de tweede opdracht: de bandenrace. Elk team moest drie lengtes van het zwembad een grote plastic band met daarin een wisselend teamlid zo snel mogelijk afleggen. Als de regels niet tijdens het verloop van het spel waren aangepast hadden we die opdracht met twee vingers in de neus gewonnen….. Geen probleem. Maar desondanks was blijkbaar de door de jury beoordeelde  gefilmde uitvoering van de eerste opdracht goed genoeg om de eerste avond van de competitie als winnaar uit het zwembad te stappen. Tijdens het drankje en hapje buiten, ontvingen we de opdracht om thuis voor te bereiden: elk team werd gevraagd een dans onder water voor te breiden en dat vervolgens in een film of  foto vast te liggen op de tweede avond. Dus…

De tweede avond werden de teamsamenstellingen wat bemoeilijkt door corona-uitval, maar is elk team erin geslaagd zijn dans-opdracht uit te voeren en op te nemen. In bonte outfits – konijnenpakken, oranje shirtjes en wat al niet meer zij – is het grappig onderwater duikers in bonte outfit allerlei bewegingen te zien doen,  zonder enig idee te hebben welke muziek daar bij hoort. De filmpjes moeten na opname immers nog gecompileerd en voorzien worden van muziek.  Na alle verkleedpartijen volgde het volgende onderdeel:  onderwater-touwtrekken….. Best lastig een zwembadvloer zonder grip….. De uitslag van de dansopdracht zou later volgen, het trouwtrek-resultaat leidde naar een gelijke stand tussen alle teams na de tweede avond. Yeah, right… 😊

Na enige weken vertraging – door storm waardoor deelnemen aan verkeer werd afgeraden en het plannen van een nieuwe passende datum – vond de derde avond van de competitie plaats: eerst een race met pingpong ballen…… Elk teamlid moest zo snel mogelijk de breedte van het zwembad overzwemmen met 1 pingpong-bal onderwater houdend met een lepel en de andere pingpong-bal blazend over het water…….. Toch? Het leek wel of de andere teams andere instructies hadden gekregen…. O nee, gewoon een kwestie van vrije interpretatie van de regels heet dat. Behendig waren we allemaal op elk vlak! Maar dat kunnen wel hebben van elkaar!

Daarna volgde een wedstrijd kegels omgooien. In competitieverband speelde elk team tegen elkaar en wie het eerst 4x de kegels op waterkant van de tegenpartij had omgegooid won. Daarbij waren 2 ballen in het spel, waardoor elk team kon aanvallen maar ook verdedigen. Ook daar kwam de ware aard van sommigen naar boven. Na enkele keren een  bijna-verdrinkingsdood-ervaring te hebben gehad door een Gejo-er op mijn nek, verdwenen ballen in de pijpen van shorties en wederom het aanpassen van regels en zelfs de inzet van andere ballen in de wedstrijd van de andere teams, trok team Zwaardvis aan het kortste eind. Dus hebben we strijdvaardig als we waren de eer maar aan onszelf gehouden en ons aan de competitie onttrokken (tja, het was wel duidelijk dat we ernstig onderaan bungelden…)

Na afloop van de derde avond heeft de jury op basis van de speluitslagen en de beoordeling van de dansfilmpjes de winnaar van de OWC 2022 bekend gemaakt: Team “Waterdruppel” is uiteindelijk uitgeroepen tot het beste team. Terecht, want hun dansfilmpje – featering Nino! – was uitmuntend. Een hele compilatie aan dansjes, vakkundig aan elkaar werden gepraat Nino (met duikbril op zijn hoofd, zittend in zijn douche… ). Niet dat het dansje van ”Lief klein konijntje” en de “polonaise hollandaise” in oranje outfit slecht waren, totaal niet. Chapeau allen voor de uitvoering! En voor de lol…..!

Dank organisatie/jury voor het verzinnen van de spellen en het “in toom houden”(?) van al deze sportieve  fanatiekelingen. Dank alle andere deelnemers voor de lol.

Enne… nieuwsgierig worden naar de filmpjes?  Terecht!

Hieronder zijn ze te bewonderen

Inez