Ieder duiker kent het gevoel van verbazing als je boven komt om te zien waar je bent en je ontdekt dat je in een totaal andere deel van het duikgebied bent dan gedacht. Iedereen raakt onderwater wel eens de weg kwijt maar sommige mensen verheffen het tot een kunst. Ik behoor helaas tot die laatste categorie. Na zo’n 300 duiken in het oude duikgebied was voor mij de enige manier om terug te komen de wetenschap dat als ik kompaskoers 230° zwom ik bij de rietkraag uitkwam. Hoe blij was ik dan ook toen er een accurate onderwaterkaart kwam die het onderwaterlandschap presenteerde op een manier die mijn grijze cellen konden bevatten. Eindelijk herkende ik tijdens de duik waar ik was én belangrijker nog: hoe ik weer “thuis” moest komen . Hoe erg was het dan ook dat we besloten te verhuizen naar de overkant. Weer opnieuw beginnen om een nieuw duikgebied te doorgronden en zoals een aantal buddies al gemerkt hebben, dat pakte, behalve voor de conditie, niet heel vaak goed uit. 

Hier moest wat aan gebeuren! De firma Deep B.V. is een bedrijf dat gespecialiseerd is in hydrografie, zeg maar onderwaterkaarten. Omdat Ton van Eck vanuit zijn werk destijds af en toe contact met dit bedrijf had, was er in 2012 door dit bedrijf een prachtige onderwaterkaart gemaakt van het oude gebied. Maar intussen waren we 5 jaar verder en werkte Ton ergens anders. Toch heeft Ton de stoute schoenen aangetrokken en ze weer met de voor hem zo kenmerkende warme persoonlijkheid gebeld en net als in 2012 bleken ze meer dan bereid om een arme duikvereniging ter wille te zijn. Natuurlijk moest het ergens in hun schema passen maar vorige week was er opeens dat mailtje waarin ze aankondigde deze week te willen komen scannen! 

De boot zouden we via de trailer te water laten op het strandje voor de deur. Te water laten ging redelijk makkelijk en binnen een kwartier lag het bootje aan de steiger klaar voor vertrek.Het maken van een onderwaterkaart is een kunst apart, dat werd wel snel duidelijk. Eerst wordt er een redelijk willekeurig stuk ingemeten en vervolgend wordt dat stuk vanaf de andere kant exact opnieuw ingemeten om te zien of de metingen overeen kwamen. Vervolgens wordt de dichtheid van het water gemeten met een sonde die om de halve meter bepaald hoe “dicht” het water is. Vervolgens worden op de computers ingewikkelde schermen ingevuld of weg geklikt, kortom: hier waren experts aan het werk! 

Daarna wordt in rap tempo het gebied ingemeten. De bezoekers van de sauna vergaten bijna te zweten als het bootje voorkwam gevaren en toen we tijdens een opgieting langs voeren was de anders zo serene rust ver te zoeken…. Er wordt gemeten met een multibeam sonar, maar met een nieuw versie voor het bedrijf dus voor hun is dit een ideale manier om te zien hoe het apparaat zich gedraagt. Wij kennen de objecten die ze meten en daardoor kunnen zij een idee krijgen van de mogelijkheden van de nieuwe apparatuur. Op het scherm verschijnen pieken als we over de walvishaai of het platform varen en langzaam aan verdwijnen de witte plekken op de kaart en verschijnt er een onderwaterlandschap dat ik snap! Verschillende objecten zoals de kerstboom van de buren en La Chica worden van alle kanten extra gescand om de vorm zo goed mogelijk in beeld te krijgen. Zo’n 3 uur later is zelfs, op speciaal verzoek, het snoekeneiland in kaart gebracht. Het bootje wordt weer afgemeerd aan de steiger en klaar gemaakt om weer uit het water gehaald te worden. Dat blijkt nogal wat voeten in de aarde te hebben of meer precies: wat bandensporen in het zand. De trailer zuigt zich vast in het natte zand en de jeep graaft zich diep in het mulle zand. Toch komt de boot eruit alleen om te ontdekken dat we de boot niet goed in het midden van de trailer hebben gezet . De boot is loodzwaar dus optillen is geen optie, er mee gaan rijden al helemaa niet, dus zit er niets anders op dan terug het water in tot hij weer gaat drijven. Maarsseveen geeft zich echter niet makkelijk gewonnen. De jeep zit diep in het zand, de trailer is met geen mogelijkheid in beweging te krijgen. Maar met behulp van de auto van Bas, twee scheppen, 2 rijplanken en een flinke dot gas lukt het toch de trailer uit het zand te krijgen. Op een ander, iets harder stuk strand weer te water en als de boot eenmaal drijft is met bijna 1 pink de 10 centimeter te overbruggen die ons dwars zat om de boot wel in het midden van de trailer te krijgen. Maar eind goed al goed!

Hoe tof is het dat er een bedrijf bereid is om geheel voor niets zoveel werk, kennis en tijd te investeren om ons aan een onderwaterkaart te helpen? Goed om te zien in een wereld waarin steeds strakker gestuurd wordt op efficiëntie en winstmarge, er nog steeds bedrijven zijn die bereid zijn een stap extra te doen om clubs zoals de onze te helpen! Dank aan de firma Deep B.V. en in het bijzonder Sven en Renate. Namens Gejo: diepe buiging!!!

En ik? Ga ik nou nooit meer verdwalen? Nou, ik kan niets beloven maar ik denk wel dat je voortaan met een iets geruster hard op pad kan in wat het mooiste duikgebied van Nederland gaat worden…

Hieronder vind je wat foto’s en filmpjes van de actie

Willem

The specified gallery id does not exist.