Ik moest even nadenken om mij te realiseren waar ik wakker werd, zaterdagochtend 2 maart jongstleden: beetje frisjes, een beetje vroeg….. Ach ja, het oude karakteristieke Zwitserse huisje van Paul in Casaccia, Zwitserland.

Naast mij was Wendy ook al ontdooit en zich ook klaar aan het maken om samen met de anderen het ontbijt te nuttigen in het hotel even verderop. Even een stevig bodempje leggen voor een tweetal ijsduikjes in het Silsermeer. En ‘de anderen’ zijn concreet, Willem, Marieke, Cyriel, Natasja en Elsbeth als duikers, en Suzan, Mila, Esther en Paul als support. Paul en ik zijn donderdag al gearriveerd, de rest gisterenmiddag. Wendy en ik zullen voor het ijsduikbrevet gaan duiken, of te wel wij zijn de kandidaats- ijskonijnen.

Aangekomen bij het meer is het even spannend. Het NOB instructieboek voor de ijsduik specialisatie heeft mij toch wel wat bleek om de neus gemaakt. Het niveau van de theorie voor het ijsduiken liegt er niet om en het is dus maar de vraag of we überhaupt wel kunnen gaan ijsduiken. Zo zegt het ‘NOB boek’ namelijk dat er voor ijsduiken ijs, water en duikers nodig zijn……… En dat het water dan wat warmer dan 0 graden zal zijn …… Ja, ja, dat is nogal wat, de lat ligt hoog. Maar god zij dank wordt aan alle genoemde voorwaarden voldaan.

Gisteren hebben we de bijt reeds gemaakt. Met de spreekwoordelijke moeite – toch ongeveer 2,5 uur met zijn allen hakken, zagen en vloeken om door 40 centimeter ijs een driehoek los te krijgen, om deze vervolgens onder de ijsvlakte van het meer te ‘wiebelen’. En ‘pijn’ – ik heb in ieder geval 2 mooie bloedblaren op mijn hand zitten van de zaag en/of pikhouweel. ‘No pain, no gain’ zegt men weleens, en eerlijk is eerlijk: dat ‘stoeien’ met het ijs hoort bij het ijsduikavontuur. De koude nacht heeft er voor gezorgd dat de bijt weer lichtelijk is dichtgevroren maar is al snel weer ‘good to go’ gemaakt. En ja, het water blijkt warmer dan 0 graden en is vloeibaar…

We worden getrakteerd op schitterend weer: zonnig, droog en nagenoeg windstil. Na mij al kreunend en steunend in mijn natpak gehesen te hebben (dat is altijd weer een gevecht…) en mij al zittend aan de rand van de bijt verder laat ‘optuigen’ door een aantal helpende handjes, kan ik mij redelijk verplaatsen in hoe een logge lompe walrus zich op het droge voelt….. Inderdaad, log en lomp… Ooit weleens geprobeerd om in een dubbel zeven natpak en mooi ‘afgekleed’ met loodgordel en aangesnoerd duikvest een aantal minuten met de benen gestrekt vooruit op het ijs rechtop te zitten? Je zou daar op zich al een brevet voor mogen krijgen. Inmiddels is de temperatuur en vochtigheid in mijn pak opgelopen tot overtollig zweetniveau en ben ik blij mij in de bijt te kunnen laten zakken. Even voel ik mij tussen de drijvende stukken los ijs in het donkere water een ijsklontje tussen de ijsklontjes in een glas cola. Ik geef toe, dat is een wat vreemde associatie en daar schrik ik zelf ook even van. Laten we het er maar op houden dat de kou rare dingen doet met de menselijke geest….. Al snel voegt buddy Cyriel zich bij mij en voorzien van seinlijn en buddylijn dalen we af. Het duurt even voor ik oog heb voor wat het ijsduiken zo speciaal maakt, want ik voel mij een jojo die van laag naar hoog stuitert en weer terug (mijn fles bleek achteraf erg los te hangen wat trimmen onmogelijk maakte en wat de duik uiteindelijk een ware work-out maakte…..). Na vastgesteld te hebben dat ik het gejojo niet kan corrigeren, heb ik mij dan toch maar gericht op de ijsduikervaring. De ijslaag is goed te zien, net als de luchtbelletjes die zich tegen het ijs verzamelen en al dansend een vlekkerige luchtlaag tegen het ijs vormen. Doordat er sneeuw op het ijs ligt, is de bijt de bron van het (zon)licht in het water. De letters GEJO die in de sneeuw zijn weggeveegd zijn ook goed te zien. Naast de uiteindelijke kouder wordende handen en voeten is de kou ondanks mijn natpak geen enkel probleem. Na twintig minuten verschijnen Cyriel en ik weer in de bijt. Mission completed. Al snel verval ik weer ongewild in mijn rol van de lompe walrus die op de buik het ijs op wordt getrokken…… Snel mijn natte rotzooi uit en weer in de kleren een hete kop koffie naar binnen gieten.

De volgende duik van Natasja en Marieke was na een minuut helaas al voorbij door waterlekkage in de seal tussen het droogpak en de –handschoen van Marieke. Dat is balen. Vervolgens maken Wendy en Willem zich klaar voor een duik. Ditmaal ben ik seinmeester. Na een aantal verwoede pogingen om af te dalen stopt de automaat van Wendy uiteindelijk toch met blazen en kunnen ze daadwerkelijk de duik starten. Ook zij komen na 20 minuten weer uit het water en heeft ook Wendy haar eerste ijsduik erop zitten. We pakken direct door en Elsbeth en ik maken zich klaar voor de volgende duik. Ik hijs mij in een ander nog droog natpak, wel zo prettig. Een mooie rustige duik – heerlijk als je gewoon weer kan trimmen – en zelfs een vis waargenomen. Okay, een kleintje, maar toch. Al met al een mooi relaxt duikje. De tweede duik van Wendy met Cyriel en de duik van Elsbeth met Willem sluiten de duikdag af. Zeer geslaagd, met veel dank aan het weer. We melden ons wat later dan aangegeven in het restaurant bij het meer voor een welverdiende lunch.

Terug in Paul’s huis worden de duikpakken en andere uitrusting te drogen gehangen/gelegd en nemen we nog wat te drinken voordat we rond 18.00 met zijn allen richting Italië rijden voor een welverdiend diner. Na een rondleiding van Paul in het historische en pittoreske stadje Chiavenna genieten we van een heerlijke Italiaanse pizza. Duiken en de hele dag in de frisse buitenlucht maakt altijd hongerig.

Ik zoek op tijd mijn bed op en samen met Suzan, Esther en Mila rijd ik de volgende dag terug naar huis.
Al met al een geslaagd en gezellig weekend. Dank Paul, voor je gastvrijheid in je mooie Zwitserse huisje, de pasta-maaltijd vrijdagavond, de koffie en thee en de warme kruiken op het ijs. Dank Cyriel en Willem, als ijsduik-instructeurs. Dank ook alle anderen voor de extra handjes en de gezelligheid!

Inez Verwey

Hieronder  vind je de foto’s van het ijsduikweekend

The specified gallery id does not exist.