Als duiker ben je nooit uitgeleerd. Een sterk terugkerend iets dat ontzettend ben gaan waarderen in mijn korte scubaloopbaan. Of het nou gaat om fijne kneepjes en technieken, lucratieve stekjes, determinisme van onderwaterbiologie, regionaal variërende rituele grootspraak tradities of persoonlijke drijfveren (pun intended) van buddies. Elke nieuwe ervaring leidt tot nieuwe wijsheid en schept bovenal bijzondere banden waardoor je groeit als duiker, maar zeker ook als mens. Dus hopelijk pas ik over een tijdje nog in m’n pak

Na de éénsters Zeelandintroductie pakweg zes weken geleden was het jongstleden Zeelandweekend mijn hoog geanticipeerde retour. Waar Mila en ik eind april onder kundige begeleiding van buddies alsook GEJO coryfeeën Elsbeth en Willem de oevers van de Oosterschelde en het Grevelingenmeer hadden verkend kon dit weekend worden voortgeborduurd op die ervaring. Mijn persoonlijke beleving was dat het beschikken over een Zeeuwse uitvalsbasis een ruime gelegenheid bood om mezelf letterlijk en figuurlijk onder te dompelen in de ervaring en deze daardoor intens immersief te beleven.

Het meest bijzondere aspect, en ook hetgeen waar ik wellicht nog wel het meest naar uit had gezien, was het gemeenschappelijk beleven, want ‘in vereniging’. Want het was ronduit zellug. Het bepaalde me er andermaal bij dat ik niet louter ben gaan duiken en toe heb willen treden tot de GEJO incrowd om het beleven van een passie en beoefenen van de hobby an sich. Het délen van de beleving met een toffe club enthousiaste mede-dobbers maakt dat het plezier groter wordt dan de som der delen. En of er dan al dan niet een vuurkorf bijgesleept had moeten worden, het eigenlijk wel Whiskie mag heten wat er gedronken wordt en of men nou groene of blauw ogen had moeten hebben blijkt eigenlijk bijster irrelev​​​​​​ant.

Duiken doe je samen!

Ik ben blij dat ik erbij kon en mocht zijn. Volgend weekend weer?

Sietse van der Meer