Tijdens het schrijven van dit stukje speelt het Nederlands voetbalelftal tegen dat van Spanje. Een heerlijk rustig moment. Het doet me denken aan mijn eerste kennismaking met het duiken. Daar zat ik dan, in het venster van mijn hotelkamer in het Spaanse Tossa de Mar, met uitzicht op de Middellandse Zee. En zie, daar was een stel duikers bezig. Onder water. Fascinerend. Ergens moet dit beeld in mijn gedachten zijn gebleven, want in februari wist ik het opeens: ik word duiker!

Ook mijn voorlaatste opleidingsduik leverde me een mooie herinnering op. Dankzij haar continue oplettendheid zag Rinske haar eerste snoek. En vanwege haar attentheid ik dus ook, want ik zou er straal aan voorbij zijn gezwommen: ik vind de homo submarinisto interessanter dan wat visjes. Ze moest me later wel even vertellen dat dit een snoek was. Overigens vertelde ze het iedereen die binnen en buiten gehoorsafstand was: “Ik heb een snoek gezien”. Onvergetelijk! Nu weet ik voor altijd hoe een snoek eruit ziet. Voorheen zou ik aan een oude auto hebben gedacht.

Nog onvergetelijker was onze laatste opleidingsduik, want daar wordt ik straks lekker aan herinnerd door mijn brevet. Voor de volledigheid even een paar keer opgestegen om Donald te laten zien dat ik dat beter kan dan hij zelf, en daarna een mooie navigatieoefening. Waarbij Rinske koersvast afstevende op haar tweede snoek. Bijna net zo memorabel als de eerste.

Deze zomer ga ik wederom naar Tossa de Mar. Dit keer een vakantie met een extra dimensie: duiken. En mocht Spanje gewonnen hebben op deze vrijdag de dertiende, dan zeg ik gewoon dat ik naar Catalonië ga!

Marco Meinders

Duikers in Catelonië hebben de kleur van hun duikfles na de wedstrijd Nederland-Spanje aangepast